Salade met truffelaardappel

Over de Vismarkt in Groningen struinend, zag ik bij elke groente- en aardappelkraam bordjes staan die trots truffelaardappels aanboden. Aan de medewerkers van de biologische groentekraam vroeg ik wat er nu eigenlijk zo bijzonder aan deze aardappel is en hoe hij smaakt. Tot mijn grote verbazing hadden ze daar niet echt een antwoord op. Tenminste, de smaak was bijna net zo als een gewone aardappel, maar verder konden ze er niets over vertellen. Ook niet na navraag bij elke medewerker in de kraam.

Gelukkig voor mij stond er een vrouw naast me die ze weleens gemaakt had. Ze wist te vertellen dat de aardappel een mooie diep paarse kleur had en geen uitgesproken smaak. Deze aardappel moet je zelf op smaak brengen. Ze was enthousiast en vond het een mooie aardappel. Helaas dacht de rest van haar familie daar anders over, dus at ze ze eigenlijk nooit meer. Toch beval ze ze van harte aan.

Nieuwsgierig geworden naar het waarom, besloot ik een portie truffelaardappels te kopen en daar een mooi recept bij te zoeken. Pinterest is dan een heerlijk medium om inspiratie op te doen. Al snel vlogen de recepten me om de oren van hartige taart tot ijs en salade tot puree. De foto van de salade (onderstaande is van mijn eigen gemaakte) deed me het meest watertanden. Dus aan de slag!

 

Mijn versie van de salade is gebaseerd op het recept van A Couple Cooks, die op hun beurt weer geïnspireerd waren door Jamie Olivers recept, waarnaar ze in hun recept ook verwijzen. In het originele recept gebruiken ze radijs in plaats van rode ui, maar ik hou zelf niet zo van radijs, vandaar de vervanging door de rode ui. Het recept is voor acht personen en wordt gerekend als bijgerecht. Makkelijk aan te passen als je met meer of minder eters bent. De hoeveelheid op de foto is voor twee personen, het recept hieronder voor acht.

Ingrediënten

* 1 kilo truffelaardappelen
* 8 radijsjes
* 4 bosuitjes
* 1/2 kop zure room
* 1 eetlepel olijfolie

* 1/2 citroen

* 1/2 theelepel zou

* vers gemalen zwarte peper

Bereiding

1. Schrob de aardappels goed schoon en kook ze, met schil, in ruim water met wat zout. Je kookt de aardappels 20 minuten of totdat een vork er makkelijk in glijdt. Hou hierbij in gedachten dat de truffelaardappel een stevige structuur heeft, hij blijft dus stevig.
2. Giet de aardappelen af en spoel ze na met koud water. Verwijder dan de schil. Je kunt de schil er om laten zitten, maar zonder geeft een mooiere look. Snij de aardappels in blokjes.
3. Snij de radijs en de bosui heel dun.
4. Meng in een kom de zure room, olijfolie, sap van de halve citroen en het zout. Goed mengen en proeven. Pas de smaak aan zodat jij hem lekker vindt.
5. Meng de aardappelblokjes en het mengsel van de zure room. Schep dan de radijs en bosui door het mengsel. Maal zwarte peper over de salade en serveer hem op kamertemperatuur.

Wanneer er salade over is, kun je dit in de koelkast bewaren. Voordat je het gaat eten besprenkelen met wat citroensap en zout. Serveren wanneer het op kamertemperatuur is.

Ik heb ervoor gekozen om de salade op een plak ambachtelijk brood te doen, maar je kunt het natuurlijk ook zonder eten en het als bijgerecht serveren bij een warme maaltijd of buffet.

En dat is dertig!

Vandaag heb ik mijn dertigste boek voor de leesuitdaging Ik lees Nederlands! uitgelezen en op mijn blog geplaatst. In alle eerlijkheid heb ik er een tijdje aan getwijfeld of ik het wel zou halen, die dertig Nederlandstalige boeken. Niet omdat dertig boeken in een jaar lezen nu zo'n groot aantal is, wel omdat er ook andere leesprojecten waren, waar flink voor gelezen en gerecenseerd moest worden.

Zo introduceer ik dit jaar wederom de Jonge Jury in de eerste drie klassen van het voortgezet onderwijs. Nu had ik al een aantal Jonge Jury titels gelezen, want wanneer de Jonge Jury organisatoren je vragen om een  boekentip, zeg je geen nee. Uit de stapel titels die meedoen aan de Jonge Jury heb ik een stuk of twintig titels gelezen en uiteindelijk Vissen smelten niet getipt. Een titel die zeker geschikt is voor de onderbouw vmbo, waar ik de Jonge Jury ga introduceren.
In het voortgezet onderwijs ben ik ook net begonnen, op uitnodiging van de school, met een leesclubje bestaande uit onder- en bovenbouw leerlingen. Zij vertellen welke boeken hun aanspreken en aangezien ik niet al die titels ken of gelezen heb, wil ik ook die boeken gaan lezen. Dit om een goed beeld te krijgen van de leescultuur onder leerlingen.
Naast jeugdboeken lagen er ook een aantal volwassen romans op mijn leestafeltje thuis. Via het werk, volgde ik namelijk de cursus WelkBoek. Voor deze cursus lees en beoordeel je in totaal vijf boeken. Deze titels verwerk je aan de hand van een datasheet. Omdat je op veel verschillende factoren moet letten, lees je zo'n boek dan toch weer heel anders dan een roman voor je eigen ontspanning. Er zaten leuke boeken bij, maar ook een enkele draak en dan schiet het lezen niet altijd zo op als je zou willen.
Last but not least stopte de postbode mijn brievenbus ook nog eens vol met een aantal recensie exemplaren voor de Leesfabriek. Fantastische boeken!
Je snapt dat deze afgelopen maanden mijn leestafel dus de hoorn des overvloeds was. Hoe gek op lezen ik ook ben, nu is er toch een mild gevoel van opluchting dat het gros van alle genoemde boeken nu gelezen is.

Ik lees Nederlands! is dan wel vervuld voor 2014, het betekend natuurlijk niet dat ik nu meteen weer stop met het lezen van Nederlanstalige literatuur. Daarvoor heb ik de smaak te goed te pakken. Het doel dat ik mezelf gesteld had - mijn vooroordeel over Nederlandse literatuur kwijtraken- is ruimschoots gehaald. Op de lijst die ik voor mezelf heb opgesteld, prijken nog genoeg titels om van te genieten. Volgend jaar doe ik zeker weer mee. Wel met een iets behapbaarder aantal titels. Het nieuwe boek voor WelkBoek ligt namelijk al weer in de brievenbus nu ik gediplomeerd sololezer ben. Ook in 2015 hoop ik weer mee te doen aan de Jonge Jury en natuurlijk blijft de YA literatuur voor mijn grootste leesliefde, de Leesfabriek, ook binnenstromen.

Vreemde dinsdag

Afgelopen dinsdag bleek maar weer eens dat de werkelijkheid soms merkwaardiger is dan een bedacht verhaal. Het was aan het begin van de middag en ik haastte me door de regen naar mijn auto, aangezien het honden en katten regende en de donder dreigend rolde.
Buiten staat midden op de straat voor mijn huis een, mij onbekende, jongen van zo'n 17 jaar met de blik op oneindig voor zich uit te staren terwijl de regen hem doorweekt. Het regenwater stroomde van hem af maar hij lijkt het niet te merken of het interesseert hem niet. Hij lijkt me ook niet op te merken. Merkwaardig.
Eenmaal in de auto blijkt dat hij mijn weg blokkeert. Ik ga er vanuit dat hij wel aan de kant zal gaan wanneer hij de auto hoort starten en de lichten ziet. Dat is niet helemaal wat er gebeurd. Hij loopt ontzettend langzaam voor mijn auto uit. De vergelijking van een begrafenisondernemer die voor een lijkwagen uit loopt, schiet ongevraagd door mijn hoofd. Het voelt een beetje als een scène uit een dystopisch verhaal: gutsende regen, een mysterieuze vreemdeling, traag gevolgd door een auto. Heel gek zou je niet opkijken als er opeens een monster uit de grond opdook en de vreemdeling uit zijn zwarte jas een zwaard vandaan zou trekken om het te bevechten.
Maar dit is de 21ste eeuw en de realiteit. Zal ik het raampje opendraaien en vragen of hij aan de kant wil gaan of, de onbeleefde optie, op de claxon drukken? Aangezien ik de jongen niet ken, hij niet op zijn omgeving lijkt te letten en ik weet dat door diverse bewoners in de straat marihuana wordt gerookt -waardoor ik me afvraag of hij op zoek is naar een van die mensen om wat te kopen- aarzel ik. Blijkbaar realiseert de jongen zich toch opeens dat hij voor een auto loopt, want hij gaat net genoeg aan de kant om mij er langs te laten.
Het hele gebeuren heeft iets onwerkelijks. Daarom besluit ik een rondje te maken, zodat ik nog een keer langs mijn straat rij. De jongen staat weer midden op straat. Dit maal met de blik gevestigd op een van de ramen in het trappenhuis naast het mijne. Toch lijkt hij nog steeds vooral in het oneindige te staren. De regen drupt van zijn hoody en stroomt van zijn jas af, de donder klinkt steeds dichterbij, maar hij beweegt niet. Hij ziet er verloren uit, een beetje triest ook. Toch rij ik door.
Ik vraag me nog steeds af wie die jongen is en of hij iemand zocht en zo ja, wie dan? Zo nee, had ik dan de politie moeten waarschuwen? Het is natuurlijk niet verboden om, wat voor weer het ook is, ergens te staan, maar deze omstandigheden maakten het wel vreemd.

Proefbakken van de bibliotheek koekjes

* 130 gram boter

* ½ geklutst ei

* 70 gram suiker

* 200 gram bloem
* 1 afgestreken theelepel bakpoeder

* snufje zout

* citroen- of sinaasappelrasp van de schil van vers fruit, smarties, gedroogde cranberries (optioneel)

1. Meng de boter, het halve ei en de suiker.

2. Doe de bloem, het bakpoeder, het zout en een eventuele toevoeging bij de mix. Kneed met de hand tot een bal.

3. Doe je deegbal in folie en leg een uurtje in de koelkast.

4. Verwarm de oven voor op 200 graden.

5. Haal je deeg uit de koelkast en rol uit tot het overal ongeveer 5 mm dik is.

6. Steek ronde cirkels uit. Dit kan met een voedselring of een glas. Deze moet een iets grotere diameter hebben dan de koekstempel.

7. Bestuif het rubberen stempelgedeelte lichtjes met bloem zodat hij niet aan het deeg blijft plakken.

8. Druk de stempel stevig op je deegcirkels.

9. Leg de koekjes op een met bakpapier beklede bakplaat en bak de koekjes in het midden van de oven voor 10-15 minuten.

10. Uit de oven halen en op een rooster volledig af laten koelen.

Deze koekjes zijn een test, voordat collega Manon en ik straks voor het echie gaan bakken. Als bibliotheek staan we met regelmaat op een evenement en in september doen we altijd mee met het evenement Uitdagend, de opening van het nieuwe culturele seizoen. Op een festival is het natuurlijk leuk om naast het promoten van de bibliotheek ook een lokkertje te bieden aan potentiële klanten. Daarom hebben we bij Koekstempel twee prachtige stempels laten maken. Het resultaat van deze stempel zie je op deze foto. Ik heb gekozen voor koekjes met cranberry's (links) voor de volwassenen en koekjes met smarties (rechts)voor de kinderen.

Boek nummer 21

 Even een kleine update over het leesavontuur Ik lees Nederlands. Ondertussen heb ik net het 21ste boek van de 30 die ik wil lezen uit. Net over twee derde van het leesavontuur. En wat is Kieuw een prachtig boek om die mijlpaal mee te halen. Heb je deze zomer echt maar tijd voor één boek, dan moet het deze zijn. Op mijn IlN pagina van dit blog lees je waarom.
Wat een diversiteit aan Nederlandse romans heb ik de afgelopen maanden onder ogen gehad: thrillers, romans, waargebeurde verhalen, oorlogsromans. Niet allemaal even aansprekend, maar dat is natuurlijk ook niet te doen. Het mooie van de uitdaging zit hem er in met nieuwe boeken kennis te maken én met de Nederlandse literatuur. Dat is zeker gelukt. Door leestips van anderen, door het snuffelen in boekhandels en omdat je als bibliothecaresse allerlei boeken in handen krijgt, was het tot nu toe dan ook geen enkel probleem om aan titels te komen. Ook de laatste 9 titels heb ik bijna al allemaal bedacht.
Bijkomend voordeel van IlN is dat ik ook een aantal YA-titels heb gelezen, die weer goed te gebruiken zijn voor de leesbevordering in het VO en om te tippen aan eindexamenkandidaten die nog een titel voor op hun lijst zoeken.
Dit jaar mijn gestelde leesdoel halen, gaat zeker lukken. Daarna stoppen met Nederlandse schrijvers?! Welnee, volgend jaar ga ik gewoon door! Wel met iets minder titels. Niet omdat ik 30 teveel vind, maar omdat ik naast IlN ook nog lees voor andere projecten: de introductie van de Jonge Jury 2014 bij klassen 1,2, en 3 van het vmbo, lezen voor de cursus Welkboek, lezen voor De Leesfabriek en dan lees ik ook nog wel eens vrij ;-) Dit lezende snap ik opeens wel dat er mensen zijn die zich afvragen waar ik de tijd vandaan haal voor al deze boeken. Dat vraag ik mezelf ook wel eens af. Mijn enige verklaring is, dat je als leesjunkie blijkbaar toch altijd wel een vrij momentje weet te vinden om wat pagina's tot je te nemen.